چکیده:
سابقه­ امنيت در شهر را همزمان با مفهوم اجتماع و جامعه شهري مي دانند. امروزه در برداشت از امنيت و احساس آن افزون بر نبود تهديد، وجود شرايط مطلوب براي تحقق اهداف و خواسته هاي جمعي نيز مد نظر است. اين گفتمان بر نگرشي ذهني و تفسير گرايانه از خطرات غيرمادي مبتني است و بر توانايي­هاي نرم افزاري و سرمايه هاي غير مادي تاكيد دارد. يكي از سرمايه هاي غيرمادي مورد تاكيد در اين تحقيق سرمايه­ اجتماعي است كه مي تواند افراد و گروه ها را در دست­يابي به منافع عمومي، نظير امنيت و احساس آن و نيز عملكرد موثر نهادهاي حكومتي ياري رساند. در اين خصوص تحقيق پيش رو با هدف سنجش متغيرهاي سرمايه اجتماعي موثر بر احساس امنيت اجتماعي در شهر مورد بررسي قرارگرفته است. جامعه آماري پژوهش حاضر عبارتند از: بررسي رابطه بين مولفه هاي سرمايه اجتماعي و امنيت اجتماعي را در منطقه­ ۱۲­ شهرداري تهران مورد توجه قرار داده است. براي سنجش سرمايه­ي اجتماعي از ۷ مولفه و ۳۰ گويه و براي امنيت اجتماعي از ۵ مولفه و ۲۲ گويه استفاده شده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي مبتني بر استفاده از پرسش­نامه داراي روايي و پايايي است. حجم نمونه ۳۱۰ نفر از سرپرستان خانوارهاي شهري است. براي سنجش و ارزيابي متغيرهاي مورد مطالعه از نرم افزار SPSS و روش­هاي آماريt تك نمونه اي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون[۱] استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از ديد جامعه­ نمونه، سرمايه­ اجتماعي در منطقه­ ۱۲ شهرداري تهران از نظر تعامل پذيري، هنجارگرايي، مسئوليت پذيري و اعتماد اجتماعي در وضعيت مطلوب و متوسط رو به بالا، از نظر همبستگي اجتماعي وضعيت متوسط و در زمينه­ مشاركت اجتماعي و رضايتشغلي و درآمد از وضعيت نامطلوب و متوسط روبه پايين برخوردار است. يافته ها نشان داده است رابطه مستقيم و معناداري ميان مولفه هاي سرمايه­ اجتماعي و امنيت اجتماعي وجود دارد طوري كه در حدود ۵۴ درصد از تغييرات مربوط به امنيت اجتماعي توسط مولفه هاي سرمايه­ اجتماعي تبيين مي شود
کليدواژگان: سرمايه اجتماعي، اعتماد اجتماعي، امنيت اجتماعي، منطقه ي ۱۲ شهرداري تهران

منبع: